یک بی ملاحظگی دردسر ساز/ شبکه نمایش خانگی رها شده یا...؟!
تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۷۴۲۴۴
سینما و شبکه نمایش خانگی، از بزرگترین ابرقدرت‌های فرهنگسازی در دنیا محسوب می‌شود. استفاده از این دنیای مدرن و در عین حال لذتبخش، وسیله‌ای تازه برای نشان دادن فرهنگ‌ها و اندیشه‌هایی است که شاید به سختی بتوان با زبان روزمره بیان کرد. بی گمان ارتقای سطح کیفی آثار شبکه نمایش خانگی تاثیر بسزایی در رشد ابعاد فکری، فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی و تجاری جامعه خواهد گذاشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو - فاطمه قیومی؛ این روزها شاهد نقش موثر سریال‌های شبکه نمایش خانگی در تفریح و سرگرمی خانواده ایرانی هستیم. در پی آن شبکه‌ها و پلتفرم‌هایی مانند "فیلیمو" و "نماوا" که سرمایه گذاری هنگفتی بر ساخت این سریال‌ها انجام می‌دهند، با تبلیغات و نشر آسان آن ها، به مخاطبان سریال‌ها و فیلم‌ها می‌افزایند. اما بزرگترین سوالی که در ذهن مخاطبان ایجاد شده این است که نهاد یا سازمان ناظر بر محتوا و ساخت این سریال‌ها کیست؟ آیا اصلا ناظری وجود دارد؟ محتوایی که روز به روز بدتر و تضاد موجود آن با فرهنگ ایرانی باعث آزار مخاطب می‌شود. گاه اینگونه به نظر می‌رسد که این پلتفرم‌ها رها شده و سریال‌های آن بدون توجه به محتوای سرشار از فساد و ولنگاری اجازه‌ی پخش دارند.
دیر شد، دست بجنبانید!
از شهریور ۱۳۹۴ با دستور محمد سرافراز، ریاست وقت سازمان صداوسیما، سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت‌وتصویر فراگیر در فضای مجازی با عنوان «ساترا» تشکیل شد. در سال ۹۶ ساختمان سروش سیما بازسازی شد و تابلوی «سازمان تنظیم مقررات صوت وتصویر فراگیر در فضای مجازی» بر سردر آن دیده شد. سپس در بهار سال ۹۷ که مجلس با تصویب لایحه‌ای، حیطه قدرت و اختیار این سازمان را به‌طور شفاف معین ساخت، کسی با اسم ساترا چندان آشنا نبود. در اصل ساترا فعالیت خود را به عنوان یک سازمان مستقل از وزارت فرهنگ و ارشاد، در سال ۱۳۹۷ آغاز کرد.
طبق قانون برای ساترا وظایفی مصوب شده است؛ ساماندهی حوزه صوت‌وتصویر فراگیر در راستای حمایت از خدمات‌دهندگان و تامین حقوق کاربران؛ تسریع، تسهیل و شفاف‌سازی روند و فرآیند اعطای مجوز به ارائه‌کنندگان خدمات صوت‌وتصویر فراگیر در فضای مجازی، افزایش کسب‌وکار و زمینه‌سازی تسهیل‌گری برای فعالان حوزه صوت‌وتصویر فراگیر، رسیدگی به شکایات و تخلفات گزارش‌شده ازسوی مردم در فضای مجازی، تهیه، تنظیم و تصویب نظام‌نامه‌ها، روش‌های اجرایی، دستورالعمل‌های کاربردی، حمایت و تحرک بخشی به حوزه تولید محتوا و خدمات و ایجاد نشاط اجتماعی برای افزایش تبادل اطلاعات ترافیک داخلی و کاهش ترافیک بین‌المللی، افزایش مراجعه کاربران بین‌المللی و استفاده هرچه بیشتر کاربران ایرانی از برترین محتوا‌های جهان، ازجمله این وظایف است.
اما مشکل از آنجا شروع شد که ساترا دیر وارد میدان شد. سال ۹۷ بیش از ۱۰۰ پلتفرم صوت و تصویر فراگیر در بازار مشغول به فعالیت بودند، بدون اینکه حاکمیت نسبت به فعالیت آن‌ها اشرافی داشته یا حتی چارچوبی را معین کرده باشد. این مسئله، ریشه‌ی تضاد و سردرگرمی موجود امروز در صنعت فیلم و سریال سازی شبکه نمایش خانگی است. پلتفرم‌ها با شیوه‌ی مورد نظر خودشان به فعالیت می‌پردازند، گاهی برخلاف قانون عمل می‌کنند. زمانی که شکایت‌ها و گزارش عمل نابهنجار آن‌ها رسانه‌ای می‌شود، هیچ سازمانی نمی‌تواند پاسخگو باشد. با این وجود که روز به روز تعداد این پلتفرم‌ها و سریال‌های ساخته شده زیاد و فضای مجازی گسترده‌تر می‌شود، ساترا، در مرداد ماه ۹۹ مطابق قانون مسئولیت تنظیم گری حوزه فضای مجازی، اعلام کرد که محتوای حرفه‌ای نمایشی در پلتفرم‌ها نیاز به موافتنامه کلی انتشار از ساترا دارد تا تطبیق محتوا با استاندارد‌های تعیین‌شده ضمانت اجرایی پیدا کند. این اقدام بعد از سریال‌های «نهنگ آبی» و «رقص روی شیشه» و «ممنوعه» (۱۳۹۷)، «دل» و «هم گناه» و «هیولا» (۱۳۹۸)، که بدون مجوز و نظارت ساخته و مورد توجه مخاطبان قرار گرفته، به عمل آمد. «هم رفیق» اولین برنامه‌ای بود که توسط ساترا نظارت شد.
دلیل این اتفاق را محمدرضا عباسیان، مدیر سابق موسسه رسانه‌های تصویری، در جابه جایی ارشاد به ساترا می‌بیند. وزرات ارشاد و فرهنگ اسلامی برای هر فیلم و سریالی که قرار است ساخته شود، پروانه ساخت صادر می‌کند تا از نظر استاندارد‌های موجود و قوانین مطرح شده بررسی شود. ساترا به عنوان سازمانی مخصوص برای نظارت بر محتوای تولید شده در فضای مجازی، از ارشاد جدا شد و ناهماهنگی بین قوانین جدید و قدیم به وجود آمد. آقای عباسیان، در گفتگو با فرهیختگان، معتقد است که: «اولین اشتباه بزرگی که ساترا در زمینه نظارت بر محتوا کرد این بود که موضوع پروانه ساخت را منتفی کرد و گفت هرکسی می‌خواهد، هر سریالی بسازد و صرفا از من پروانه نمایش بگیرد.» این یک ایراد بزرگ است. اگر دقیق به پیامد‌های بعد آن نگاه کنیم، در سینما که مثلا برای تولید یک فیلم سینمایی ۳-۲ میلیارد و الان ۸-۷ میلیارد تومان هزینه می‌شود، بعد از تولید، سازندگان و سرمایه‌گذاران به‌دلیل اینکه سرمایه آن‌ها از دست رفته، به‌قدری فشار می‌آورند که به‌نحوی پروانه درنهایت با اصلاحات حداقلی صادر می‌شود.
در سریالی که امروز ۵۰-۴۰ میلیارد تومان و بعضا ۸۰-۷۰ میلیارد تومان هزینه برای تولید می‌شود، نهاد نظارتی به‌راحتی نمی‌تواند بعد از تولید بگوید این کار غیرقابل پخش است و نمی‌توان آن را منتشر کرد، به‌شدت اعتراضاتی صورت می‌گیرد و تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار اثر، تلاش‌های بسیار زیادی به هر شکل عرفی و غیرعرفی، قانونی و غیرقانونی می‌کنند تا اثر پروانه مربوطه را دریافت کند. این وضعی می‌شود که امروز شاهد آن هستیم که محتوای تولیدشده آن استاندارد‌های فرهنگی حداقلی را دارا نیست و کار به جایی رسیده که وزارت ارشاد که پرونده طولانی در عرضه محتوای غیرمناسب دارد، امروز بحق یا ناحق نسبت‌به محصولی که بیرون می‌آید، معترض است. این فقط یکی از مشکلات است. اما در ادامه با ممیزی و کم شدن زمان اثر تولید شده، فیلمی پخش می‌شود که فاقد کمترین استانداردها، متضاد با فرهنگ ایرانی و متفاوت با بقیه‌ی آثار تولید شده در این زمینه است. این محصولات کار را برای تولید آثار بعدی ساترا سخت می‌کند. زیرا تهیه کننده و کارگردانان بعدی معترض می‌شوند که چرا فیلم‌سازان قبلی اجازه داشتند فیلم خود را به نمایش بگذارند، ولی ما نمی‌توانیم! در نتیجه این مسئله باعث عرضه محتوایی می‌شود و تصویری از خانواده ارائه می‌شود که موردقبول هیچ سطحی از مسئولان فرهنگی ما نیست.
مسئولان فرهنگی پیشرفت برای رسیدن به تغییرات جدید در سازمان‌ها و فضا‌های مختلف کشور، کمی کند هستند. با کمی سرعت و عملی رندانه در حوزه‌ی شبکه نمایش خانگی، مسئولان می‌توانند اعتمادسازی کرده و باعث کاهش هرج و مرج در فضای مجازی شوند. حجم تولید در صداوسیما و نمایش خانگی با یکدیگر قابل‌مقایسه نیست و اینجاست که باید سرعت عمل داشت. هزینه‌هایی که در تولیدات آثار نمایش خانگی پرداخت می‌شود، توانایی رقابت صداوسیما را با این پلتفرم‌ها می‌گیرد. از طرفی با آزادی‌هایی که کارگردانان در نمایش خانگی دارند، کمتر فیلمسازی تمایل به همکاری با صداوسیما دارد. مسئولان باید توجه داشته باشند که محتوای سریال و فیلم‌های ساخته شده و فرهنگی که به نمایش گذاشته می‌شود، به‌عنوان ارزش و اعتقادات در خانواده‌ها جاری و بر نوع روابط فرزندان با والدین تاثیر می‌گذارد.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: ساترا سازمان تنظیم مقررات رسانه های صوت و تصویر فراگیر فیلیمو نماوا مجوز پخش صوت وتصویر فراگیر شبکه نمایش خانگی فضای مجازی پلتفرم ها سریال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۷۴۲۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بعد از «اسکار» مهران مدیری با «پدر قهوه» در شبکه نمایش خانگی
آفتاب‌‌نیوز :
به‌نظر می‌رسد مهران مدیری بعد از تلویزیون در شبکه نمایش خانگی پرکار می‌شود. او که چندین سریال و رئالیتی‌شو را برای شبکه نمایش خانگی ساخته حالا بعد از برنامه پرمخاطب «اسکار» به سراغ سریال جدید رفته است. شنیده شده سریال جدیدش که پدر قهوه نام دارد، قصه مردی را روایت می‌کند که مافیای قهوه در ایران است.
این سریال جدید در مراحل پایانی پیش‌تولید قرار دارد. به‌نظر می‌رسد یکی از پلتفرم‌ها سرمایه‌گذار اصلی سریال است و این سریال بعد از پایان در فیلم‌نت پخش می‌شود. مدیری مانند دیگر سریال‌هایش، در کار جدیدش بازی می‌کند و شنیده شده ژاله صامتی و سام درخشانی هم از دیگر بازیگران سریال هستند. نام پدر قهوه یکی دیگر از سریال‌های مدیری با عنوان «قهوه تلخ» را به یاد مخاطبان می‌اندازد؛ سریالی که در زمان پخش با استقبال مخاطبان روبه‌رو شد. به‌نظر این سریال هم طنز است.
مدیری در حال حاضر اسکار را در حال پخش دارد که از برنامه‌های جذاب پلتفرم‌ها به‌شمار می‌آید.
منبع: همشهری آنلاین
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است